Category: ปรัชญามนุษย์

ปรัชญาความสุขตามกระบวนทรรศน์หลังนวยุคสายกลาง

Posted on Posted in ปรัชญาคุณค่า, ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือTagged , , Leave a comment

พ.อ. ดร.ไชยเดช แก่นแก้ว

…

การที่มนุษย์ได้พัฒนาคุณภาพชีวิตตามหลักกระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางเป็นความสุขแท้ กระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางเป็นกระบวนทรรศน์ทางความคิดล่าสุดของมนุษย์ที่เป็นความเชื่อพื้นฐานที่มีในจิตใจของมนุษย์ทุกคน เป็นสมรรถนะเข้าใจและเชิญชวนให้เจตจำนงตัดสินใจตามเกณฑ์วิทยาของกระบวนทรรศน์นั้น ผู้ที่อยู่ใน  กระบวนทรรศน์ใดย่อมมีทัศนคติต่อแง่มุมต่าง ๆ ของชีวิต ค่านิยม การพัฒนาวัฒนธรรมและอารยธรรมของมนุษยชาติที่สอดคล้องกับกระบวนทรรศน์ปรัชญานั้น กระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง (กีรติ บุญเจือ, 2546) มีมุมมองว่าการพัฒนาคุณภาพชีวิตเป็นสารัตถะของกระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุค กระบวนทรรศน์หลังนวยุคสายกลางมีจุดเด่นที่การไม่ยึดมั่นในทฤษฎีตายตัว ความคิดใด เมื่อนำไปปฏิบัติแล้วเกิดประโยชน์ให้ถือว่าจริง ถ้าไม่เกิดประโยชน์ถือว่าเท็จ โดยมุ่งเป้าหมาย (goal) เดียวกันคือ สันติภาพโลก และมีวิถี (means) คือ การอยู่ร่วมอย่างเอื้ออาทรต่อกันระหว่างมวลมนุษย์บนพื้นฐานแห่งการเคารพศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ Continue reading “ปรัชญาความสุขตามกระบวนทรรศน์หลังนวยุคสายกลาง” →

อัตถิภาวะนิยมกับสัญชาตญาณความสุข

Posted on Posted in ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือ, ปรัชญาไทย, ลัทธิปรัชญา, อภิปรัชญาLeave a comment

ศ.กีรติ บุญเจือ :

ลัทธิอัตถิภาวะนิยมได้มีคำตอบอย่างสำคัญไว้ว่า มนุษย์มิได้เป็นก้อนหินเพียงอย่างเดียว  มีเกิดแก่เจ็บตายและรู้สึกนึกคิด ซึ่งก้อนหินไม่มีความสุขแท้ของก้อนหิน จึงไม่ใช่ความสุขแท้ของมนุษย์   ซาตร์บอกว่ามนุษย์ที่พยายามทำตัวเป็นก้อนหินคือ อยากเป็นภาวะในตัวเอง (being-in-itself) จึงผิดหวังเพราะผิดธรรมชาติ  ไม่มีความสุขแท้ตามความเป็นจริงของมนุษย์  คนฉลาดจึงรู้จักวางแผนชีวิตให้ดีกว่านั้น  ซาตร์อธิบายไว้ว่าภาวะในตัว คือ เกิดมาอย่างไรก็พอใจอยู่แค่นั้น  ไม่มีความใฝ่ฝันทะเยอทะยานจะให้ได้ดิบได้ดีอะไรขึ้นมามากกว่าที่เป็นอยู่  ก้อนหินมันอยู่ของมันอย่างนั้นได้เพราะมันไม่มีสมรรถนะตัดสินใจเลือกอะไรที่ดีกว่านั้นหรือเลือกอะไรที่เลวกว่านั้น  มันจึงไม่เดือดร้อนที่จะอยู่ต่อไปอย่างนั้นอย่างมีความสุขตามประสาของมัน  ผิดกับมนุษย์ที่มีสมรรถนะเลือกว่าจะอยู่อย่างเดิมก็ได้  จะปรับตัวให้ดีกว่าเดิมก็ได้หรือจะปล่อยตัวให้เลวลงกว่าเดิมก็ได้  มนุษย์รู้อย่างนี้แล้วไม่ยอมเลือกไม่ได้  เพราะ “การเลือกเป็นกิจกรรมของมนุษย์”  ต้องเลือกจึงจะมีความสุขเพราะได้ทำกิจกรรมเยี่ยงมนุษย์พึงกระทำ  หากไม่เลือกนับว่าฝืนธรรมชาติของมนุษย์  จะเกิดอาการเบื่อ เซ็ง เหงา  หงุดหงิด  อะไรผ่านมาก็ไม่พอใจทั้งสิ้น  เป็นอาการทางประสาทของผู้ทำผิดธรรมชาติมนุษย์  อยากมีความสุขอย่างก้อนหินก็มีไม่ได้  ความสุขตามประสามนุษย์ที่มีได้ก็ไม่คิดไขว่คว้า กลายเป็นคนอมทุกข์

Continue reading “อัตถิภาวะนิยมกับสัญชาตญาณความสุข” →

Know thyself

Posted on Posted in ปรัชญาคุณค่า, ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือ, ปรัชญาไทย, อภิปรัชญาTagged , Leave a comment

อ.ดร.สิริกร อมฤตวาริน

 

แก่นแท้หรือความเป็นจริงของชีวิตที่มนุษย์ทุกคนสามารถรู้ได้โดยไม่ต้องไปมองหาที่ไหน เพียงแค่มองย้อนกลับมาดูภายในจิตใจของตนเอง ก็จะพบกับความเป็นจริงนั้นด้วยตนเอง  ดังคำกล่าวของ Socrates ว่า “จงรู้จักตนเอง” (know thyself) ในขณะไร้กิเลสชักนำให้ไขว้เขวซึ่ง Socretes รู้ตัวเองว่าตนยังไม่บรรลุถึง

Continue reading “Know thyself” →

ปัจจัยต้านทานต่อการเรียนรู้

Posted on Posted in ญาณปรัชญา, ปรัชญาจิตวิทยา, ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือ, ปรัชญาไทย, อภิปรัชญาTagged , , Leave a comment

อ.ดร.เอนก สุวรรณบัณฑิต

ในแนวคิดปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง แม้จะไม่ได้ให้ความสำคัญมากนักกับญาณปรัชญา (epistemology) และทฤษฎีความรู้ (theory of knowledge) เนื่องด้วยแนวคิดด้านนี้ได้ก้าวหน้าอย่างมากในกระแสกระบวนทรรศน์นวยุค (modern paradigm) โดยปรัชญาหลังนวยุคสายกลางเน้นการใช้วิจารณญาณต่อญาณวิทยาแนวทางต่างๆ ให้ถูกใช้ได้อย่างเหมาะสม และในด้านทฤษฎีความรู้ที่เน้นการได้มาซึ่งความรู้ หากแต่เมื่อพิจารณากระบวนทรรศน์ร่วมกับบริบทวัฒนธรรมแล้ว วิเคราะห์ได้ว่า คนรุ่นใหม่พบเจอกับปัจจัยบางประการที่เป็นอุปสรรค (ต้านทาน) ต่อการเรียนรู้ของเขา และส่งผลทำให้การสร้างสังคมแห่งการรียนรู้หยุดชะงักลง ได้แก่

Continue reading “ปัจจัยต้านทานต่อการเรียนรู้” →

Online in the view of Heidegger

Posted on Posted in ปรัชญาคุณค่า, ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือ, ปรัชญาไทย, อภิปรัชญา, อรรถปริวรรต, J Postmo Phil 2017Tagged , Leave a comment

โลกออนไลน์ในทรรศนะของไฮเดกเกอร์

Online in the view of Heidegger

เอนก สุวรรณบัณฑิต, ปร.ด.ปรัชญาและจริยศาสตร์

คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล

….

บทนำ

หากจะใช้แนวคิดของไฮเดกเกอร์มาพิจารณาออนไลน์ย่อมน่าจะเป็นประโยชน์แก่โลก แต่ก่อนหน้านั้นจะต้องเข้าใจแนวคิดของไฮเดกเกอร์เสียก่อนด้วยเช่นกัน ไฮเดกเกอร์โดดเด่นขึ้นมาในแวดวงปรัชญาจนได้เป็นศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยฟรายบวร์กเนื่องด้วยการเสนอวิธีปรากฎการณ์วิทยาเสียใหม่ ไฮเดกเกอร์มองว่าปรากฏการณ์วิทยาของฮุสเซิร์ล (Edmund Husserl, 1859-1933) นั้นมีส่วนดีตรงที่สอนให้วางใจเป็นกลางเพื่อขจัดระบบอคติของระบบปรัชญา แต่ไม่เห็นด้วยที่จะใช้วิธีการนี้เข้าไปสู่สารัตถะ (essense) ด้วยใจเป็นกลางซึ่งไฮเดกเกอร์ชี้ว่าท่านเองก็ไม่แน่ใจว่ามีเช่นนั้นจริง หรือในที่สุดแล้วผู้วางใจเป็นกลางนั้นอาจจะหลอกตัวเองโดยสำคัญผิดว่าเข้าถึงแล้วก็ได้ ไฮเดกเกอร์จึงเสนอให้พอใจที่จะหยุดอยู่แค่กึ่งทาง เพื่อพบกับสิ่งแวดล้อมที่มีอยู่จริง แล้วพิจารณาสิ่งนั้นด้วยใจเป็นกลาง โดยไม่พึงมองข้ามความสำคัญของเวลาอันเป็นองค์ประกอบสำคัญของผู้พบและสิ่งที่ถูกพบในแต่ละขณะด้วย  แนวคิดนี้ซาร์ต (Jean-Paul Satre, 1905-1980 ) ได้รับไปแล้วเผยแพร่เป็นลัทธิอัตถิภาวะนิยม  (กีรติ บุญเจือ, 2552) Continue reading “Online in the view of Heidegger” →

จิตบำบัดแบบอัตถิภาวะนิยม

Posted on Posted in ปรัชญาคุณค่า, ปรัชญาจิตวิทยา, ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือ, อภิปรัชญาTagged , Leave a comment

id

อ.ดร.เอนก สุวรรณบัณฑิต

จิตบำบัดในแนวทางหนึ่งเน้นการเปลี่ยนแปลง และพัฒนาจิตในส่วนที่อยู่ใน preconscious (สติกึ่งรู้ตัว กึ่งเหตุผล) เพื่อให้ก้าวไปสู่ conscious (สติที่มีเหตุผล) โดยเฉพาะ ความสุขที่จะเกิดขึ้นนั้นเกิดจากการได้มาของการเข้าใจเป้าหมายสูงสุดในชีวิต (final goal) เพราะจิตในส่วน unconscious (สติไร้สำนึก ไม่มีเหตุผล) เป็นส่วนที่พัฒนาได้ยากและไม่อาจคาดเดาผลได้

Continue reading “จิตบำบัดแบบอัตถิภาวะนิยม” →

4 Abilities of Man

Posted on Posted in ธรรมาภิบาล, ปรัชญาคุณค่า, ปรัชญาจริยะ, ปรัชญามนุษย์, ปรัชญาสกุลความคิดกีรติ บุญเจือ, ปรัชญาไทย, อภิปรัชญาTagged , , Leave a comment

thai

4 Abilities of Man

Dr.Anek Suwanbundit, Ph.D

Man normally seeks for happiness by his instinct, however  there are many kind of prima-facie happiness that so lure and blind human beings that they lose sight of their authentic happiness which is to be enduring and enhancing the quality of life. Man in postmodernism era will has 4 abilities to push life forward with peace and humanity.

  1. Creativity (creative ability) man progresses step by step with the creative ability since primitive to modern time as civilization and forming the thought as paradigm and develop society with their ideas but today man finds crisis of his creativity-one step further many cause total destruction.
  2. Adaptivity (adaptive ability) man has ability to adapt his behavior both intrinsic and extrinsic to live with each other. To Savethe humanity from destruction by emerging as the critical mind to analysis, appreciate and apply all human creativities.
  3. Collaboration (collaborative ability) man finds out the creativity and adaptivity for the goodness is unreachable without participation. The competitive and aggressive activity will be launched by power. The man will slow down the world problem by collaboration with each others for the activities of participation, then engagement with the activities and output, finally commitment to be one force the society to be the good quality as the whole.
  4. Inquisition (inquisitive ability) dissatisfied with the level of quality of life is normally happen in human life, man yearn for ideas and faith in the life beyond. Man will find something higher than the fundamental needs to actualizing his life and answer the question ” who am I”. The good will be occur and ground the way of life to the world and man will life with sustainability and peaceful.

In postmodern era with moderate mind, man will do these 4 abilities spontaneously and the collective outcome will be make society and world village forward to have the peace finally.